เม่นป่าหรือเม่นใหญ่

 เม่นป่า

ลักษณะทั่วไป

       ความยาวลำตัว 65 – 73.5 เซนติเมตร หางยาว 6 – 11.5 เซนติเมตร เป็นเม่นขนาดใหญ่ ที่มีแผงบนคอค่อนข้างสั้น รูปร่างหัวโดยเฉพาะส่วนหน้าและจมูกค่อนข้างยาว 

      ลำตัวมีขนปกคลุมอยู่3แบบคือ ลักษณะขนอ่อนหยาบสีน้ำตาล ขึ้นปกคลุมใบหน้า ใต้คอและท้อง ลักษณะขนหยาบยาวมีสีดำเข้ม ขึ้นปกคลุมด้านข้างลำคอ สันคอไปจนถึงตอนบนของหลัง ลักษณะขนหนามแข็ง ขึ้นตั้งแต่กลางหลังไปจนถึงหาง ยาวตั้งแต่ 5- 30 เซนติเมตร 

      ตัวเต็มวัยอาจมีน้ำหนักถึง 27 กิโลกรัมเม่นใหญ่แผงคอสั้นมีหนวดสีดำยาวประมาณ 10 – 20 เซนติเมตรช่วยในการรับความรู้สึก

อุปนิสัยและอาหาร

       เม่นจะออกหากินในเวลากลางคืนส่วนกลางวันจะอาศัยอยู่ในโพรงที่มันขุดขึ้นมาเองเพื่อพักผ่อน และมักจะนำเอากระดูกหรือเขาสัตว์เข้าไปแทะในโพรงนั้นไม่ใช่เพื่อเป็นอาหารเพียงอย่างเดียว แต่หากเพื่อเป็นการลับฟันหน้าที่งอกยาวมาตลอดช่วงอายุไม่ให้ยาวเกินไปอีกด้วย 

        เม่นใหญ่ไม่สามารถสบัดขนที่แข็งและแหลมของมันออกได้เองตามที่เคยเข้าใจกัน เมื่อพบศัตรูเม่นใหญ่จะ กระทืบเท้า ตั้งขนชันขึ้น และแกว่งหางทำให้เกิดเสียงดัง 

        ถ้าไม่สำเร็จมันก็จะหนีไปด้วยความรวดเร็วหากศัตรูวิ่งตามมันจะหยุดกระทันหันแล้วถอยหลังเพื่อให้ขนปักที่ศัตรู เม่นใหญ่จะกินพวก ผลไม้ตามพื้น รากไม้ หน่อไม้ รวมทั้งกระดูกหรือเขาสัตว์เพื่อเป็นอาหารเสริม

การผสมพันธุ์

      
       เม่นใหญ่แผงคอยาวเริ่มผสมพันธุ์ได้เมื่อมีอายุ 2 ปี ระยะตั้งท้องนาน 4 เดือน ออกลูกครั้งละ 2-3 ตัว

การกระจายพันธุ์

พบใน ไทย มาเลเซีย สิงคโปร์ สุมาตรา บอร์เนียว พบในป่าทุกชนิด อาศัยตามโพรงดิน ซอกหินตามป่า

สถานภาพปัจจุบัน

      เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535

IUCN : มีแนวโน้มจะสูญพันธุ์

ประโยชน์ทางเศรษฐกิจ

ชาวบ้านในบางท้องถิ่นนิยมบริโภค ขนใช้ทำเป็นของที่ระลึก


เครดิต : http://www.dnp.go.th/wildlifednp/index.php?option=com_content&view=article&id=215:2011-12-06-03-45-09&catid=36:2010-11-29-10-17-46&Itemid=48